Sözler ve Alıntılar
"Yüksek mahkemenin muhterem hâkimleri!" diyerek söze başladı Bekir Bey.
"Bu dâvâ, şu on kişinin dâvâsı değildir. Haddizâtında, onların şahsında bir iman boğulmak istenmekte, bir kitaba karşı savaş açılmış bulunmaktadır. Bu savaş iki zihniyetin mücadelesi, bu şahıslar onun vesilesi, bu salon o muharebenin meydanıdır. Bu savaşın silahı kılıç değil, kalemdir. Hedefi beden değil, vicdandır."
Çiçekli ve dikenli bir hayatın sonu gibi görünüyordu bu hal. Zaten dünyayı hiç çiçekler de tamamen kaplamadı,dikenler de...
Fakat ikisi birleşerek güzelleşti ve gül oldu.
"Alimin zatı yoksa sıfatı ve eserleri var. Siz o eserleri ihlasla okursanız müellifi aramızdaymış ve bizimle konuşuyormuş gibi olur."
Şimdi adalet adına zulmediliyor, haksızlık hak zannediliyordu.
O eserlere yapılabilecek en büyük hizmetin, onları anlayarak okumak ve yaşamak olduğunu biliyor, bir insan olarak bunu en güzel şekilde yapmaya azm ediyordu.
"Okudum, okudum, okudum... Okudukça derin nefesler almaya ve dirilmeye başladım. Ruhum ve kalbim huzura kavuştu. Gözlerim dünyayı hakkıyla görmeye, kulaklarım hakikati işitmeye başladı."
"Askerlerin, polislerin, bekçilerin bana selam vermeyi, hatta benden tarafa bakmayı bile yasak ettiği zamanlarda, Emirdağlı çocuklar onlara meydan okurcasına benim yanıma geldiler ve selâm verip sohbet ettiler."