Beş yaşında gözlük kullanmaya başlayan bir çocuktum. O zamanlar doktorum günün belli saatlerinde tek gözümüzü belli saatlerde bandajlamamı söylemişti. Çok sıkıldığımı ve annemin beni ikna etmekte zorlandığını anımsıyorum hayal meyal. Bu kitabın satırlarında da kendimi, çocukluğumu buldum okurken; ben Franz'dım, ben Jakob'tum.
Ö.T.E.K.İ'nin adını Müjdat Ataman'ın 112: Öğretmenliğime Notlar kitabında görüp kitap listeme eklemiştim. Okuduktan sonra anladım ki bu sadece bir çocuk kitabı değil. Keşke yıllar önce okuyabilmiş olsaydım da farklılıklarımın beni 'öteki' değil de 'birey' yaptığının farkına varabilseydim. Umudum şu ki bunu okuyan herkes dünyanın farklılık sandığımız özelliklerimizle güzelleştiğini görecek. İyi ki bu kitap yazılmış, iyi ki bu kitaba rastlamışım.
