Ölen Adam
D. H. LawrenceÖlen Adam Gönderileri
Ölen Adam kitaplarını, Ölen Adam sözleri ve alıntılarını, Ölen Adam yazarlarını, Ölen Adam yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kimseyi de istemiyordu yanında, yalnız kalmak en iyisiydi; çünkü yanında insanların bulunuşu ona yalnızlık hissettiriyordu.
“Onun kokusunu, gülün yağı gibi, etimde taşıyorum. Varlığımın can alacak noktasında değer taşıyor bu kadın benim için.”
“Yakın olalım, uzak olalım, aramızdaki her şey iyidir.”
“Böylelikle adam, kendisi için gitme, ayrılma çağının yeniden gelip çattığını bildi. Yalnız başına gidecekti; yazgısıyla birlikte. Ama yalnız olmayacaktı, çünkü kadınla değinişini ardında bırakırken bile, bu değiniş içinde kalacaktı. Görünmez güneşler de onunla birlikte gidecekti.”
“Bilmiyor! İçimdeki ölümü görmüyor. Ama onun başka bir bilinçliliği var. Gecenin öbür ucundan geliyor bana.”
“Ah, bu ölümü içimden nasıl sökebilir? Bu ölümü benden nasıl alabilir? Bilemez ki hiç! Anlayamaz ki hiç!”
“Belki de beni tenimle sevdi, tenimin içinde sevdi, bense beni bedensiz olarak sevmesini, aşkımın cesediyle sevmesini istiyordum…”
“O zaman yaralı mıydı?” dedi. “Ayakların?”
“Hayır, hayır! O zamanlar ayaklarım bütündü daha.”
“Sevdin miydi kadını?”
“Sevgi ölmüştü onun içinde…”
“Kadının düşüydü bu, kendi de kadının gözünde ancak bir düş nesnesiydi. Adamın ne olduğunu hiçbir zaman bilemeyecek, hiçbir zaman anlamayacaktı kadın. Hele adamın içine bir zamanlar girmiş olan ölümü hiçbir zaman bilemeyecekti.”
“Kadın, ‘Merhemler süreyim sana!’ diye fısıldadı. ‘Yara yerlerine merhemler süreyim! Göster bana onları da bırak merhemler süreyim!’”
“Canım öyle yandı ki! Hala bir tutukluk varsa üzerimde bağışlamalısın beni.”
“Görkemden yuğrulu yazgılar vardır, bütün küçüklük, bayağılık, acı çekme kargışlılığımızın üstünde…”
“Güneşlerin ötesinde başka güneşler onu gizemli bir ateşe daldırmıştı, güçlü bir kadının gizemli ateşine; ona dokunmak da güneşe dokunmak gibi bir şey olacaktı, hepsinden iyisi, kadının ona duyduğu sevecen istekti, gün ışığı gibi, öyle yumuşak, öyle dingin…”
“Gel söyle bana, neden senin gibi bir çiçeğin içi öylesine serin? Bir ışın, bir bakış, içine süzülebileceği yolu bir türlü bulamıyor mu?”
“Dokunabileceği bir şey yoktu, çünkü hepsi, çılgın bir benliğini berkitme tutkusu içinde, onu bir yüküm altında bırakarak onun temel yalnızlığını bozmak istiyordu.”