- Təsəvvürünə belə gətir ki, ümumiyyətlə heç nə yoxdur. Bu dünyada bir sən varsan, bir də mən. Ucsuz-bucaqsız bir səhrada ağacın kölgəsində oturmuşuq. Hara baxırıqsa özümüzdən savayı adam-insan görünmür. Bizi də görən yoxdur. Günəş səhranı yandırıb tökür, biz isə ağacın kölgəsində oturub özümüz üçün sərinlənirik.
- Ölüm ağacının?
- Lap olsun ölüm ağacının.