Ölüm Fügü
Paul CelanSözler ve Alıntılar
Benim dudaklarımda arama dudaklarını,
yabancıyı kapının önünde,
gözyaşını da gözlerde arama.
Yedi gecedir ufkun ufka yolculuğu,
yedi yürek boyunca vurur el kapıya,
yedi gül sonra akar fiskiye.
İlk kez orada senin oldu adın,
emin adımlarla yürüdün kendine,
suskunluğunun çanlarıydı özgürce çalınan,
kulak verdiklerin yanına geldi,
ölmüş olan, sana da sardı kollarını
ve üçünüz geçip gittiniz
akşamın içinden.
Beni de dönüştür acıya,
beni de kat bademlerin arasına.
SEN ölümümdün:
seni tutabildim,
her şeyi yitirirken.
Say bademleri,
say acı olup da seni uyanık tutanları,
beni de kat aralarına
SEN NASIL DA ölmektesin bende:
son bir
yıpranmış
nefes yumağında bile
saplanmışsın bir
kıymık
yaşam gibi.
Akşam vakitlerinde içmekteyiz sabahın kapkara sütünü
ve öğlenlerle sabahlarda bir de geceleri
hiç durmaksızın içmekteyiz
bir mezar kazıyoruz havada rahat yatılıyor