Aylar var ki hasretiz hicranlı sonbahara,
Aylar var ki uzağız o solgun akşamlardan;
Gün batmadan kaçalım perişan diyarlara.
Senin kumral saçların, benim gönlüm perişan!
Şehirden bıktı artık benliğim ey gonca gül,
Düşman oldum şu kefen suratlı duvarlara;
Sende perişan saçlar, bende perişan gönül;
Gün batmadan kaçalım perişan diyarlara...
Sayfa 108 - Türk Dil Kurumu Yayınları