Ben ateştim, Hevybanû bir kelebek. Ateşimin tek kıvılcımıyla kanatlarını yakardım. Bir daha ne o uçabilirdi, ne de ben yangınını söndürebilirdim. Anca benim korlarımın altında, önce umutları sonra hayalleri yanarak tükenirdi. Bu yüzden ona tek bir kıvılcımım dahi sıçramamalıydı. Çünkü onu yakarsam, kendimde onunla birlikte o yangında kalırdım. Ne o bana Leyla olurdu, ne de ben zaten Mecnun'dum.
Biz sadece ziyan olurduk...