Sözler ve Alıntılar
Osmanlı; aşk, vecd, iman ve cihad devletiydi. "Fetih" deyince bir akıncının aklına bütün insanlığın kurtuluş dâvası gelirdi. Dervişler, erenler, dergahlar, tekkeler daha çok bu vazîfeyi îfâ etmiş, nesillere bu şuuru aşılamıştır. Osmanlı'nın Rumeli fethi, Allah'ın Kitabı'nda ifade buyurduğu esaslar çerçevesinde olduğundan yürek fethinin yolunu açmış; Arnavut, Boşnak gibi milletlerin ihtidasına vesile olmuştur.
Halife nüfuz-i dünyeviyesini kaybettiği zaman bütün meliklerle emirlerin idare-i umurdaki selahiyetlerini te'yid ve dualarda asri nüfuz-i istimal için onun müsaadesini istihsale kendilerini mecbur tuttuklarını zatı devletlerine hatırlatmaya lüzum yoktur. Eğer İslâmiyet dünyada büyük bir manevi kuvvet olarak muhafaza edilmek isteniyorsa, Halife'nin nüfuz ve şerefi hiçbir zaman Papa'nın nüfuz ve şerefinden az olmamalıdır.
Osmanlı'nın izlerini silmek için yoğun bir gayret içerisinde olan Makedonya Hükümeti, Üsküp şehrine bakan dağın tepesine dev bir haç dikmesine rağmen ülkenin camileri ve minareleriyle Anadolu'yu hatırlatmasına, "Ben Osmanlı'yım" diye safını belli etmesine mâni olamamış. Tarihin derinliklerinden gelen tekbirler, tehliller, nal sesleri ve öğle vakti okunan ezanlar; bir "İslâm Deklarasyonu" gibi yankılanmakta ve bâtıla ait bütün değerleri hükümsüz kılmaktadır.
Son iki asırdır İblis'in "baş taşeronu" İngiliz'dir. Bir coğrafyayı ya da bir milleti bölme, parçalama ameliyesi başta olmak üzere her nev'i ifsatta İblis'in doğrudan muhatabı da İngiliz'dir. Uygarlık adına işlenen cinayetlerde İngiliz başroldedir. Adalet mahkemeleri kurulduğunda "baş mücrim" olarak sorgulanacak katil de İngiliz olacaktır.
Yolun kıymeti, menzilinden gelir. Dünyanın kıymeti de menzilinin ahiret olmasıdır.
Mü'min her yola çıkarken "Büyük Menzil" olan ahirete gidiyor gibi hazırlık yapar, yakınlarıyla helalleşir. Kalkandelen'den Gostivar'a giderken zihnimde dünyayı, Büyük Menzil'in yolu kabul edip geride sadaka-i cariye olan eserler bırakan ecdat vardı.
Destanlar mükellef binalarla değil, inanmış ve Allah'a adanmış adamlarla yazılır.
Osmanlı milleti, ırka ve lisana değil dine dayalı bir millet yapısı üzerinde inşa edilmişti. "İslâm Milleti" deyince "O, Ümmettir. Bizim muradımız ise millettir." ifadesi doğru değildir. Çünkü İslâm'a göre millet, ümmet, ümmet de millettir. Medeniyetse milletin harcıdır.