“Bunda ne vezin var ne kafiye, ne teşbih var ne istiare; demek ki şiir değil,” diyenler hep o ölçü fikrinin esiri insanlar değiller mi? Bütün kıyamet de o ufacık ölçülerinin ellerinden gittiğini görmelerinden kopmuyor mu? Ben gerçek şiirin ölçüsünü arıyorum. “Vezin yok, kafiye yok; o halde şiir yok,” diyenin değil, “Vezin var, kafiye var, ama şiir nerede?” diyecek olanın ölçüsünü...