Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.
*
Şiir şiir ilmek ilmek yazılmış bir ömür. Kitabın her satırı da işte öyle şiir. Yazanın ismini kapatıp da okusam anlaşılıyor sözlerin asıl sahibi. Bu yetenek ender bulunan bir kalem yeteneği. Söz söylemek kolay ne kadar az söyleyerek çok söylemek de gerçek yetene. Her okuduğum da beni daha da etkiliyor büyük şair...
ÖLÜMDEN SONRA
Öldük, ölümden bir şeyler umarak. Bir büyük boşlukta bozuldu büyü. Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü, Alıştığımız bir şeydi yaşamak. Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok; Yok bizi arayan, soran kimsemiz. Öylesine karanlık ki gecemiz,
Ha olmuş ha olmamış penceremiz; Akar suda aksimizden eser yok.
Şiir kitaplarını çok sevmeyen ben “Otuzbeş yaş” kitabına hayran kaldım. Her şiir bir birinden mükemmeldi. Seçim yapmam istenilse İnanın seçemem ama okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Aşırı yoğun olduğum bu günlerde kitabı sindire sindire bazı şiirleri ise tekrar tekrar okudum. Keşke daha önce okusaydım dediğim harika bir eser.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında...
Sanırım bu mısralar kitabı ve hayatı özetliyor.
Yüreğine sağlık. Allah rahmet eylesin.
Gönül güzelliğiyle, sevgiyle ve içtenlikle yazılan bir şiir kitabı daha...
"Bütün insanları kardeş biliyorum,
Cümlenin sağlığına duacıyım.
Şayet ölürsem,
Helallaşmaya vakit kalmadan,
Hatırdan çıkarmayın beni;
Dünyaya benden selam olsun,
Her nefes alıp verişiniz."
Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü
Nasıl hatırlamasın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak.
"Benim yaptığım hataya düşmeyin ve bu kitabı okumayı ertelemeyin derim."
Cahil Sitki Taranci denilince genelde akla "ölüm" ile ilgili şiirleri gelse de bu kitapta yer alan "Desem ki" adli şiirinin sevgiliye söylenebilecek en güzel iltifatları barindirdığini düşünüyorum.
Bu eseri inceleyebilecek yetkinliğe sahip olduğumu bile düşünmüyorum. Kusursuz biçemi ve duyguyu okura geçirişiyle mükemmel bir eser olduğunu söyleyebilirim. Satırları okudukça ölüm korkusunu tüm bedeninizde, uzuvlarınızda hissediyorsunuz. Ölümün de hayatın bir parçası olduğunu kabullenmek zorunda kalıyorsunuz. Evet, maalesef ki bu dünyanın da bir sonu var ve hep ölümden sonrası sorgulamamaya çalışırız. Ama Cahit Sıtkı Tarancı öyle bir sorgulatıyor ki, yaşadığımız hayatın, anın daha fazla kıymetini bilmemiz gerektiğini idrak ediyoruz. Hem korkuyor, hem de gençliğiniz solmadan harekete geçmeniz gerektiğini fark ediyorsunuz. Esasında müthiş bir uyarıcı niteliği de taşıyor.
Ölüm, yaşam gibi konulara ilgisi olan herkesin okuması gereken ölümsüz bir eser. 10/10
