Oyun ve Gerçeklik
Donald W. WinnicottSözler ve Alıntılar
Bırakalım gençler toplumu değiştirsin ve yetişkinlere dünyayı yeni bir gözle görmeyi öğretsinler; ama büyüyen bir kız ya da oğlan meydan okuduğu zaman bir yetişkin de bu meydan okumaya karşılık versin. Bu karşılığın ille de hoş olması gerekmez. Bilinçdışı fantezide bunlar ölüm kalım meseleleridir.
Çocuğun tümgüçlülük yanılsamasının annenin eşduyumlu olmayan yanıtlarıyla erken ve sert engellenmesi ciddi psikopatolojik neticeler doğurur. Böyle durumdaki bir çocuk giderek bir ''sahte kendilik'' geliştirecektir. Kendiliğinden, ihtiyaç ve taleplerinden vazgeçecek, hızla annenin ve başkalarının taleplerine göre kendini oluşturmaya çalışacaktır. Artmış bir zihinsel aktivite ile kendini ve çevresini sürekli olarak tarayacak, gerçekliği değerlendirmeye çalışarak yüzeyel bir uyum göstermeye yönelecektir.
''Hakiki kendilik'' gelişmemiş bir nüve olarak ''sahte kendilik'' tarafından sarılıp, kuşatılıp korunacaktır.
''Hakiki kendilik'' kendiliğinden ihtiyaçların, dışavurumların kaynağıdır. ''Sahte kendilik'' ise çevrenin sağlamadığı olumlu ortamı sürekli olarak oluşturmaya yönelik bir aktivitedir.
Geçmişe özlem, kişinin kaybedilmiş bir nesnenin içsel temsiline kararsız bir biçimde tutunmasıyla ilgilidir.
Sayfa 45 - Metis Yayınları, 5. Basım Haziran 2021, çev: Tuncay BirkanKitabı okudu
Olgunlaşmamışlığın tek tedavisi vardır, o da zamandır, zamanla büyüyerek olgunlaşmaktır.
Sayfa 177 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Görüyoruz ki bireyler ya yaratıcı bir biçimde yaşayıp hayatın yaşamaya değer olduğunu hissediyorlar ya da yaratıcı bir biçimde yaşayamayıp yaşamanın değerinden şüpheye düşüyorlar. İnsanlardaki bu değişken, doğrudan doğruya her bebeğin yaşam deneyiminin başında ya da ilk dönemlerindeki çevre koşullarının niteliği ve niceliğiyle bağlantılıdır.
Çocuğun 'yanılsama anı'', tümgüçlülük duygusu güvenli bir şekilde yerleştikten sonra dereceli bir şekilde yanılsamanın kırılması gerekmektedir. Bu, çocuğun sanrılı bir şekilde tümgüçlülüğü deneyimlemesinden, deyim yerindeyse gerçeklik ilkesine geçişi anlamına gelecektir. İhtiyaçlarıyla her şeyi yaratan o değildir. Bir dış dünya vardır, onun gerçekleri, zorlukları, zorunlulukları vardır.
Söz konusu geçiş, annenin kaçınılmaz ve döneme uygun yetersizlikleri sayesinde olur. Bu minimal örselenmeler bir dış dünya, bir gerçeklik olduğu fikrini yaratır.
Annenin çocuğun gelişimine paralel bir şekilde onun ihtiyaçlarına dereceli bir şekilde duyarsızlaşması çocuğun yanılsamasını, tümgüçlülük yanılsamasını yıkar ve gerçeklik duygusunu geliştirir. Bu, aynı zamanda anneden ayrılma, ayrımlaşma, dolayısıyla bireyleşme anlamına da gelmektedir.
Psikoterapi zekice ve uygun yorumlar yapmak değildir; genellikle hastaya kendisinin getirdiğini uzun vadede geri vermektir. Görülecek şeyi yansıtan yüzün karmaşık bir türevidir.
Sayfa 158 - Metis Yayınları, 5. Basım Haziran 2021, çev: Tuncay BirkanKitabı okudu