Oyunculuk Üzerine Aykırı Düşünceler
Denis DiderotOyunculuk Üzerine Aykırı Düşünceler Gönderileri
Oyunculuk Üzerine Aykırı Düşünceler kitaplarını, Oyunculuk Üzerine Aykırı Düşünceler sözleri ve alıntılarını, Oyunculuk Üzerine Aykırı Düşünceler yazarlarını, Oyunculuk Üzerine Aykırı Düşünceler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yetenekleri kıskanmak bana yabancı bir hastalıktır.
Şu anda kime benziyorsunuz,biliyor musunuz? Oyunlarından birinin ilk oynayışına gitmesin diye sevdiği kadının ayaklarına kapanarak yalvaran tanıdık bir yazara.
Yazar sahnede, oyuncunun toplum yaşamında gösterdiği yatıklıktan daha iyisini gösterebilir. Ama oyuncunun sahnede sevinci, üzüntüyü, duyarlılığı, hayranlığı, kini, sevecenliği, pişkin bir dalkavuğa üstün bir yetkinlik ve beceriyle uydurabileceğini sanır mısınız?
Sayfa 96 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu
Toplum yaşamında da filan adamın büyük bir oyuncu olduğu söylenmez mi? Bununla, o adamın duyumsamak yeteneğinde olduğu değil, tersine hiçbir şey duymadığı halde, duyar gibi görünmekteki becerisi anlatılır. Bu rol, oyuncunun rolünden çok daha güçtür; çünkü böyle bir adam, oyuncudan fazla olarak, söylenecek sözleri de kendi bulacaktır; böylece hem yazarın, hem de oyuncunun işini tek başına yapacaktır.
Sayfa 96 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu
Mahkemelerde, meclislerde, kısaca zihinlerde egemen olunmak istenen her yerde, kimi zaman öfkeye, kimi zaman korkuya, kimi zaman acımaya öykünülür ve böylece çevredekiler bu değişik duygulara çekilmek istenir. Tutkunun yapamadığı şeyi, iyi bir tutku öykünmesi yapabilir.
Sayfa 96 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu
Oyuncular, öfkelendiklerinde değil, öfke rolünü güzel yaptıklarında seyircileri etkilerler.
Sayfa 96 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu
Romalılar büyük bir oyuncunun yaşamına ne denli özen gösterirlerse, sıradan bir kölenin yaşamına da o denli aldırış etmezlerdi.
Sayfa 95 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu
Plutarkhos'un söz ettiği Æsopus
... Yazarın anlattığına göre, bu adam "bir gün sahnede, kardeşi Thyestes'den nasıl öç alacağını düşünüp taşınan Atreus rolünü oynarken, hizmetçilerinden birinin, ansızın önünden koşarak geçeceği tutar ve Æsopus, Kral Atreus'un o korkunç hırsını canlı olarak temsil etmekte gösterdiği coşkunluk ve taşkınlıkla kendinden geçerek elindeki krallık asasını herifin kafasına öyle bir güçle indirir ki, adamcağız hemen oracıkta ölüverir". Bu Æsopus, yargıcın o an Tarpeien dağına* göndermesi gereken bir zırdeliydi.
* Antik Roma döneminde katiller, hırsız köleler ve yalan yere yemin edenleri idam etme amacıyla aşağı attıkları 25 metre yüksekliğindeki bir kayalık.
Sayfa 95 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu
Polus adında biri, Elektra'nın yas giysisine bürünmüş, sahneye Orestes'in vazosuyla çıkacağı yerde, içinde bir süre önce yitirdiği kendi oğlunun külleri bulunan vazoya sarılarak çıkmıştı. Oyun o zaman, artık sıradan bir oyundan, geçici bir tiyatro acısından başka bir şey oldu; bütün seyirciler hüngür hüngür ağladı ve inledi.
Peki siz Polus'un, sahnede o anda, tıpkı evindeymiş gibi konuştuğunu mu sanıyorsunuz? Hayır, olamaz. Gerçek olduğundan asla kuşku duymadığım bu olağanüstü etkiyi yapan yapan şey, ne Euripides'in şiiri, ne de oyuncunun oynayış biçemidir. Ancak kendi oğlunun vazosunu gözyaşlarıyla yıkayan karayazılı bir babanın görünümüdür. Polus, belki sıradan bir oyuncudan başka bir şey değildi.
Sayfa 94 - Cumhuriyet, Dünya KlasikleriKitabı okudu