Elbette ki 10. Her versiyonuna 10. Bu seri benim için zirvelerden biri. Okuma aşkımı bana yeniden kazandırdığı için bende apayrı bir yeri de var tabii.
İlk elime aldığımda soluksuz okumuştum Ana&Christian aşkını. Serinin ikinci üçlemesini Grey'in gözünden okumak da acayip güzeldi. Yahu sen ne takıntılı, ne romantik, ne akılalmaz bir adamsın Grey. Yok böyle bir sahiplenicilik, böylesi hastalıklı bir bencillik. Yine de seni seviyorum. Ana seni seviyor. Artık kuşkun olmasın lütfen.
Hikayelerini okurken o acı çekmiş küçük çocuğun araya serpiştirilmiş anıları beni mahvetti. Öz annesinden gereken sevgiyi görememiş o masum çocuğun yıkımı, kocaman bir adam olup milyon dolarları kazanan bir işkolik olsa da zavallı Christian'ı bazı zamanlarda çok zayıf bırakabilecek güce sahipti.
Genellikle konteolü elinden bir adam olsa da, bazı zamanlarda ondaki o çaresizliği, hala çocukça düşünen zihnini görmek sarsıcı ve şaşırtıcıydı.
Ana'ya olan büyük aşkı onu kurtarmasaydı boktan bir ruh halinde, pahalı oyuncakları, köleleriyle fildişi kulesinde kalabalığın arasında ama yapayalnız yaşamaya devam edecekti belki de.
Bu kitaptan öğrendiğim en önemli şey; büyüsenizde acısı geçmeye çocukluk travmalarından, onlarıb sebep olduğu insanları affetmeden kurtulanayacağımızdı. Çünkü siz ne yaparsanız yapın, nereye giderseniz gidin peşinizden gelmeye devam vereceklerdir.
Özgür kitabıyla bu güzel seriye veda ediyor ve bir devri kapatıyorum.
