Erkek ona, "Kalbini bana ver!" dedi. Kız verdi. Erkek ona, "Senden bir şey rica edebilir miyim, sevgilim? derdi. Kız, kendinden geçmiş "Evet!" cevabını verirdi. Kız ona her şeyini verdi, erkek ona bir teşekkür bile etmedi.
Ben seni gömdüm Eva, mezarının kumlarını saygıyla öptüm. Seni düşündükçe içimden dolgun, pembe bir hatıra geçiyor,gülümseyişini düşündükçe üzerime Tanrı'nın rahmeti serpiliyor. Sen herşeyini verdin, her şeyini verdin sen, kendini hiç zorlamadan, çünkü gerçek hayatın memnun mutlu çocuğuydun sen. Ama benden bakışlarını bile esirgeyen ötekiler, benim bütün düşüncelerime sahip çıkabiliyorlar. Niçin? Bunu on iki aya, denizdeki gemilere sor, gönüllerin esrarlı Tanrısına sor...