Artık hiçbir şey hatırlamadığımı söylesem de anneciğim, hatıralarımda sen varsın...Yalnızca sen vardın. Tek yol gösterenim sendin. Başka da kimse yoktu. Zaman yoktu, kronoloji yoktu. Koca bir boşluk vardı.
Bazı şeyleri daha kolay unutuyorum, ama böyle garip haller ve unutkanlık hepimizin başına geliyor. Geçmişin bu izleri artık şimdiki hayatımın birer parçası.
Kocaman açılan gözleriniz, kaygılı bakışlarınız ve sorularınız beni endişelendiriyordu.... Hayır, kriz geçirip geçirmediğimi ya da kendimi daha iyi hissedip hissetmediğimi bilmiyordum. Hayır, neler olduğunu da bilmiyordum... Tek istediğim bir daha asla korkmamaktı.
Artık hiçbir şey hatırlamadığımı söylesem de anneciğim, hatıralarımda sen varsın.
Anne yalnızca sen vardın.
Tek yol gösterenim sendin.
Başka da kimse yoktu.
Zaman yoktu, kronoloji yoktu.
Koca bir boşluk vardı.