Pasifik'e Karşı Bir Bent
Marguerite DurasPasifik'e Karşı Bir Bent Gönderileri
Pasifik'e Karşı Bir Bent kitaplarını, Pasifik'e Karşı Bir Bent sözleri ve alıntılarını, Pasifik'e Karşı Bir Bent yazarlarını, Pasifik'e Karşı Bir Bent yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan anlayabildiğini anlar, dedi anne, bu yüzden de kimseye kızılamaz. Kötü biri değildi, fena değildi.
-İnsan bazen başkalarına kızmaktan kendini alamıyor. Joseph de öyleydi, elinde değildi.
Ah, talihsiz çocuklar!
Yalnızca ölmeye gitmek dışında oynamayı bırakmıyorlardı. Sefaletten, her yerde ve her zaman. Onların çıplak kol ve bacaklarını ısıtmak için annelerinin yaktıkları ateşin cılız ışığında gözleri cam gibi oluyor elleri morarıyordu. Kuşkusuz bunlar her yerde ölüyordu. Tüm yeryüzünde de öyle.. Mississipi'de. Amazon'da. Mançurya'nın kurumuş köyle rinde. Sudan'da. Kam Ovasında da. Ve burada olduğu her yerde sefalet yüzünden. Sefaletin mangolari. Sefaletin pirinci. Sefaletin sütü, onların sefalet içindeki analarının iyice yağı çekilmiş sütü. Saçlarında bitleriyle ölüyorlardı.
Pasifik'e karşı bir bent yapmak sizin adiliğinizi ihbar etmekten çok daha kolaydır.
Niçin sıkılıyordu? İnsanların düşünce biçimi yüzünden.
Kendilerini vazgeçilmez sananların, kendilerinin de gayet iyi dedikleri gibi, canı cehenneme...
Dünyadaki tüm sömürge kentlerinin beyaz semtleri o yıllarda hep mükemmel derecede temizdi. Yalnızca kentler değil, beyazlar da çok temizdi. Gelir gelmez küçük çocuklara yapıldığı gibi her gün yıkanmayı, sömürge üniforması, dokunulmazlık ve saflık rengi beyaz takım elbise giymeyi öğrenirlerdi. Işte o zaman ilk adım atılmış olurdu. Aradaki mesafe de aynı oranda artardı; onlarla gökyüzünün yağmuru ve derelerle ırmakların balçıklı suyuyla yıkanan ötekiler arasındaki, beyazın beyaza olan farkı, katlanarak artardı. "Beyaz aslında son derece kirleticidir."
Ancak zekanın,insanın kendi koşullarını fark etmesini engelleyen kendine özgü düşünme alışkanlıkları vardır.
"Çocuklardan çok fazla ölen oluyor, evet," diyordu beyazlar. "Ama ölenler her zaman olacak. Çok fazla çocuk var. Açlıkla açılmış, bağıran, isteyen, her şeye çok fazla ağız." Onları öldüren buydu. Yeryüzünde çok fazla güneş. Tarlalarda çok fazla çiçek, başka? Çok fazla olmayan başka ne vardı ki?
Sayfa 253 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ve birden, sallanan kafası ve yarı açık ağzıyla, tümüyle uykunun kucağında, alabildiğine saflıkla tüy gibi hafifledi. Artık ona kızılamazdı. Yaşamı delicesine sevmişti; annenin tükenmez, onulmaz umuduydu yaşam ve onu şu anki duruma, umuttan umudu kesmiş biri haline getirmişti. Bu umut onu yıpratmıştı, yıkmıştı, öyle acizleştirmişti ki, bu çırpınmalar içinde onu dinlendiren şu uyku, hatta görünüşe bakılırsa ölüm bile, artık ona vız geliyordu.
Sayfa 114 - Can YayınlarıKitabı okudu