Bizi gönderdikleri o yoksul köylerde işimizin ne kadar zor olduğunu biliyorum ama hizmetimizi sadece, küçük bir bedel karşılığında ruhumuzu satın alan birkaç kişiye sunmamak gerektiğini sana söyleme hakkını bana veren de yine bu karşı karşıya olduğumuz zorluklar. Zira senin ruhun onların elinde olduğu sürece senden daha iyi olanlardan daha iyi olmak için ne yapabilirsin ki?
Eğer ben sadece sessizliği duyuyorsam, bunun nedeni herhalde henüz sessizliğe alışmamış olmamdır diye düşündüm; belki de kafamın içi hâlâ gürültü ve seslerle doluydu.
-İnsanı her bir tarafından sıkan, sanki toprağı kanımızla ıslatacakmışçasına bizi paramparça ederek tozumuzu avuç avuç oraya buraya boşaltan bu dünya. Biz ne yaptık? Ruhumuz neden çürüdü bizim?