Sözler ve Alıntılar
Çukurova tepeden tırnağa sarı gözlü nergis açarmış.Dedem söylerdi ,bir donanırmış Çukurova...
Tüm yelleri çiçek kokarmış.Göçler Çukurova’da.Aşireti Çukurova’da.
Sayfa 29Kitabı okudu
Ne yapsan, ne etsen bir parçan toprakta... Hayallerin, saadetin toprağa ait...
Sayfa 110Kitabı okudu
Ölümden müthiş korkuyordu. Her işinin, sözünün başı ölümdü. Durup durup en olmayacak bir yerde ölümden söz açıyor: "Demek hep öleceğiz. Hiçbirimiz, hiçbirimiz kalmayacak... Yüz yıl sonra şu yaşayanlardan hiçbirisi kalmayacak. Vay anam vay! Hiç hiçbir mahlukat kalmayacak. Yok olacak. Dayanılır mı?" diyordu.
Sayfa 147
"Bin yıllık karanlığı getirip önüme yığdılar.."
❝
Her şey yorgun. Belalı. Yalnız. Sevgisiz. Aşırı.
❞
Sayfa 134Kitabı okudu
Sonra Sait Faik... Yeşil, çocuksu gözleri vardı. Onulmaz öfkesi vardı. Hikayeleri kadar da, kendi kişiliğinin tadı vardı. Küfürleri vardı. Ve İstanbul Sait Faiksiz edemezdi. Öfkeli, kendi kendini yiyen adam Tünelden yukarıya çıkarken, hep Beyoğlunun sol yanındaki sinemaların önünde dolaşırdı. Durur afişlere, insanlara bakardı. Bir aşağı bir yukarı dolaşırdı. Çoğunluk oradaydı. Hasta olmadan önce İstanbul meyhanelerinde imiş. Sonra kara köpeğiyle Burgaz adasında idi. Burgaz adası Burgaz adasıydı o sağken. Şimdi Sait koyup gittikten sonra o Burgaz adası Burgaz adası mı, söyleyin Allah aşkına.
Sayfa 175Kitabı okudu
Adana
Adanalıyız. İnkar edilmez. Yüzünden belli. En küçük bir olaya candan sarılışından belli. İnsancıllığından, bir olayı birkaç misli büyütmenden, bir insana, bir işe dört misli önem verişinden belli. Bir sözü öteki insanlardan üç dört misli büyülterek, aşırı, gülerek, sarılarak, ağlayarak, yaşayarak, duyarak söyleyişinden, üstünde duruşundan belli. Güney adamı. Ayrı bir gelenek mi? Sıcaklığından belli. Öyle bir sıkar ki elini, sanırsın ki bu sıcaklık yıllarca gitmeyecek. Öyle dost öyle candan.. Cömertçesinedir. Öylesine övünür ki, inansan ağlarsın. Gene de gözlerin yaşarır.
Sayfa 135 - Bir Sabahçı Kahvesi, 1958