Sözler ve Alıntılar
Karanın, grinin ve beyazın fotoğraftaki biraradalığı belki tarihe ve tekniğe dair çok şey söylemiyor. Ama bir akşamüstünün kendiliğindenliği varlığa, tarihin yazabileceğinden çok daha yakın bir şiiri mırıldanıyor.
Sayfa 25
Tabiat sonsuz zamanı içinde insanlığın, üretiminin kaçınılmaz geçiciliğini hiç idrak edememiş olmasına, şuursuz kendini beğenmişliğiyle daha da gülünçleşen şaşaasına müstehzi bir edâyla bakar. Sonsuz tarihinde hep yaptığı gibi, her şeyin yerini değiştirdiği, her şeyi bir başkasına dönüştürdüğü küçük kıpırdanmalarla, sabırla bekler. O yapı yıkılıp o ağaç orada kalıncaya dek bekler.
Bugün artık farkındayız: Temsil, betimlenen şeye dair söylediğinden daha çoğunu, betimleyene dair söyler.
Sayfa 81
Neyi nasıl betimlersem betimleyeyim kendimin, koşullarımın çerçevesinden çıkamam. Her dediğim, bana dair bir metafordan ibaret kalacak.
Sayfa 81
Herkes, şehrin uzun hikâyesinin okurudur, tek başına.
Şehir hem herkesin adasıdır, hem de herkesin yurdu. Tipleştirme marifetiyle herkes tanıdıktır; kimse kimseye şaşmaz. Hem de herkes, şehrin uzun hikâyesinin okurudur, tek başına.
Sayfa 15
Tüm temsiller, onları görünür kılacak dalgalanmaları yaratan ideolojik üretimlere ve başka mecralarda deforme ola ola yeniden, sonsuz sayıda üreyebilecekleri yansıma zeminlerine ihtiyaç duyar. Her yansımada ölçeği ve etki alanı değişen temsiller tüm tekilliklerin üstüne gerilecek denli devasa hale gelebilirler: Parti, millet, kitle, zamanın ruhu, biz, sen, ben, o gibi, mesela.
Sayfa 68
Paris
"Artık çoktandır, geçen zamana karşı ürümekten vazgeçmiş iki köpek gibiydiler. Damaklarında sadece eski bir et tadı kalmış, kendi burunlarına şaşı şaşı bakan iki kırma. Birbirlerini görür görmez, aynı soysuzluktan gelme, aynı inançsızlıkları paylaşan, insanlığın ilerlemesini aynı kuşkucu sabırla, asfalttan bir alacakaranlıkta, Paris'in fakir bir semti olan onüçüncü bölgedeki bir dispanserin kirli camları arasından izleyen kişiler olarak tanımışlardı."
Usulca, Jean-Marie Laclaventine