THKP-C ve THKO, sürecin en aktif örgütleriydi. Bu örgütlerin lideri konumundaki Mahir ÇAYAN ve Deniz GEZMİŞ ise kısa sürede Marksist gençlerin idolü haline geliyordu. Her ikisi de "devrimci şiddet"i bir yöntem olarak benimsemişti ve örgütlenmelerini silahlı mücadele şartlarına göre yapıyorlardı.