Benim yerim perdenin arkasıydı;sıcak duman altı, keşmekeş bir mutfak, iki kişilik dünyadan kalan tek kişilik cehennem, ikiden bir çıktığında sıfır veren bir boş küme.Yerim yanlızlıktı.
Öfkeyi çok fazla kelime anlatır; çok söz söyleyebiliriz onun adına, çok süslü laf, çok feryat figan feveran... Ama hayal kırıklığına anlatan ses, tektir.
Yalnızca sessizliğin içinde duyulur.
"Sana söyleyebilirdim, öyle mi Çağla? Her şeyi tepetaklak edip çekip giden sana? Beni sadece hatalardan ibaret bir hayata mahkum eden sana?"
"Bir gece ortadan kaybolup... Sırra kadem basıp... Günler sonra bana 'evlendim ben' diyen sendin Sarp."