Portakal Ağacında Oturan Kadın
Gioconda BelliPortakal Ağacında Oturan Kadın Sözleri ve Alıntıları
Portakal Ağacında Oturan Kadın sözleri ve alıntılarını, Portakal Ağacında Oturan Kadın kitap alıntılarını, Portakal Ağacında Oturan Kadın en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ne insan ne de doğa sonsuz bir ölüme mahkum edilmiştir. Ölüm ve yaşam ayın biri karanlık, biri aydınlık iki yüzü gibidir.
Yaşam, toprağın kucağında çözülen ve bizi beslemek üzere yeniden doğan embriyonun mısır taneciği oluşu gibi, ölümden kopar.
Her şey değişir, her şey yeni bir şekil alır..."
"Çocuklar babalarını genellikle hayal kırıklığına uğratır.."
""Böyle günlerde en küçük bir sebep bile insanın içindeki nehrin dolup taşmasına yeter de artar.."
Cok İyi bilirim:)
"Geceleri geç yatınca sabahları erken kalkmanın ne kadar güç olduğunu bilirsiniz..."
"Dünya öyle ya da böyle değildir. ..
Sorun işte bu.
Dünyayı öyle ya da böyle yapanlar bizleriz."
"Zayıf olana karşı güçlü olan. Büyük balık küçük balığı yutuyordu. Yirminci yüzyılda bile birbirlerine tetiği çeken bedeviler vardı. Bu daha aşılamamıştı ve insanın vahşi doğası aşılamayacak gibi de görünüyordu.."
"Ama söylemekle yapmak arasında çok fark var.."
"İnsanların ne denli adaletsiz olduğunu düşünmeden edemedi. Ölüm çok daha demokratikti. İster aile mezarlığına, ister herhangi bir yere gömülsünler, öldüklerinde bütün insanlar eşitti; toprağın altında bütün cesetler aynı şekilde çözülüyordu. Böyle olduktan sonra demokrasi neye yarardı ki?.."
Onlarla sohbet etmek gibi var mı:)
"Bu arada ağaçla konuşmak onun için bir alışkanlık haline gelmişti. Onu böyle yeşil ve meyvelerle dolu olarak gördükçe bitkilerle konuşmanın iyi olduğunu söyleyen her kimse, onun haklı olduğuna iyice inanmaya başlıyordu.."
"“Çünkü savaşın altın kuralı, düşmanını iyi tanımak, onun nasıl yaşadığını, nasıl düşündüğünü bilmektir..."
"Yağmur mu yağıyor yoksa ben mi ağlıyorum, bilmiyorum..."
"Ah ! Ya her şey boşu boşuna yaşanmışsa? Ya günün birinde savaşımlarımızın anısı kaybolursa?.."
""Yaşamayı seviyor ve onu ortaya koyuyorsun, korkularından asla tümüyle kurtulamıyorsun; ancak korkularına hâkim olmayı, onlara dokunmamayı, sadece ihtiyacın olduğu zaman onları kullanmayı öğreniyorsun.
Sanırım sorun insanın korku duyması değil, neyin karşısında korku duyduğu: Mantıksız korkulara asla yer verilmemeli."
"Tarih, kahramanların özel yaşamlarıyla ilgilenmezdi. Çünkü o her zaman erkekler tarafından yazıla gelmişti. Fakat kadınlar böyle şeylerle ilgilenirdi. Aşkı sorgulamak "kadınlara özgü" bir şeydi. Peki ya niçin erkekler de bunu yapmazdı, aşkın kendileri için olan önemini gizler, onu karanlık yatak odalarına kaldırırlardı..
Niçin aşka olan gereksinimlerini kabul etmek
erkeklere bu denli zor geliyordu?.."