Postmodern Edebiyat Kuramı: Giriş
Niall LucyPostmodern Edebiyat Kuramı: Giriş Gönderileri
Postmodern Edebiyat Kuramı: Giriş kitaplarını, Postmodern Edebiyat Kuramı: Giriş sözleri ve alıntılarını, Postmodern Edebiyat Kuramı: Giriş yazarlarını, Postmodern Edebiyat Kuramı: Giriş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Yazarlık metin / Okurluk metin
Köktenci yeni seçenek böylesine korkunç şekilde sıkıcı ve sıradan gösterilen bir standartın karşısına konduğunda, elbette ki arzulanır ve “seksi" görünecektir. Böylece yazarlık metnin heyecan verici “çoğulluğu,” okurluk metnin monoton tekilliğine (ya da “misyonerce konumlanmasına” demekten
kendini alamıyor insan) karşı çıkar. Yazarlık metin, tamamıyla gizem, tutku ve aşktır, çünkü okurluk metin böylesine serinkanlılıkla
nesnelleştirilebilir ve düzanlamlıdır. Yazarlık metin heterojen ve akıcıdır, çünkü karşısına konabilecek “tekil" ve istikrarlı bazı sistemler vardır. Yazarlık metin arzulamanın alanını belirler, çünkü okurluk metin bilmenin alanını belirler. Birinin sunulamazlığı diğerinin sunulabilirliğine bağlıdır.
Sayfa 118 - PDFKitabı yarım bıraktı
Muhakkak “bilgi”yi tanımlayan herhangi
bir dil-oyununa göre, “sanat”ı tanımlayamayacağımız anlamına gelmelidir bu. Sanal nedir? ve Otuz katlı bir binanın otuzuncu kat penceresinden dışarı yürürsen ne olur? sorularına beklenen yanıtlar aynı türden olmaz. İkinci sorunun yanıtının kesinlikle düşerim ve büyük olasılıkla ölürüm şeklinde olduğunu bilirsiniz. Ancak sanatın ne olduğu sorusunun yanıtı, sanatın yalnızca bir görüş meselesi olduğunu, dolayısıyla her şeyin en azından potansiyel olarak sanat olduğunu düşünmüyor olsanız da, aynı şekilde “bildiğiniz” bir şey değildir. Ancak sanatın ne olduğunu düşünürseniz düşünün, onun ontolojisi pek çok diğer şeyin olduğunu düşündüğünüzden
çok daha yoğrulabilirdir. Örneğin, bir masa pek çok değişik form alabilir, ancak yine de bunlar sanatın alabileceği formlardan çok çok daha azdır. Hangi tanımıyla olursa olsun “sanat"la karşılaştırıldığında diğer hemenher şey daha az heterojendir; bunlardan en az heterojen Olanı da “biİim’’dir.
Sayfa 107 - PdfKitabı yarım bıraktı
Fransız sürrealist Marcel Duchamp'ın 1920’lerde Paris’teki bir sanat galerisinde umumi bir pisuarı sergilemesi buna iyi
bir örnektir. Eğer bir lazımlık, sanat eseri olabiliyorsa Sanat nedir? sorusunun yanıtı nedir?
Sayfa 106 - PdfKitabı yarım bıraktı
Mary Shelley
Şiir, bir uslamlama değildir, yani istencin kararlılığına göre uygulanacak bir güç değildir. Kimse “ben bir şiir yazacağım” diyemez. En büyük şair bile bunu diyemez, çünkü yaratımdaki akıl, değişken bir rüzgâr gibi görünmez bazı etkilerle geçici bir parlaklığa kavuşabilen sönmekte olan kömüre benzer; gücü, tıpkı geliştikçe solan ve değişen bir çiçeğin rengi gibi içinden çıkar; doğalarımızın bilinçli bölümleri onun gelişini ve ayrılışını önceden bilemez.
Sayfa 105 - PdfKitabı yarım bıraktı
Gerçeğe inancın yitimi, romanın simülasyon dünyasında kişiliksizleştirme ve makineleştirme etkilerine daha çok yol açtıkça, romanın romantik bir sonla bitmesi daha da kaçınılmaz olur.
Baudrillard şöyle yazar: “Gerçek artık eskiden olduğu olmadığında, nostalji onun tüm anlamını sahiplenir.”
Sayfa 89Kitabı yarım bıraktı
Tüm bunlara inanmak gerekirse, böyle bir rejimin ya da dönemin ne tür bir edebiyat üretebileceği sorusu, karakterlerinin serin kanlılıkla “Aşk nasıl eskiden bir öncelik idiyse, şimdi uyku ve huzur öyle,” dediği ve CIA kütüphanesinin kodunu “ANLAMDAN KURTUL. AKLIN SENİ YİYİP DURAN BİR KÂBUS: ŞİMDİ
SEN AKLINI YE” olarak belirten Empire of the Senseless'la yanıtlanabilir.
Sayfa 89Kitabı yarım bıraktı
Gerçeklik her zaman zaten sanal gerçeklik olduğundan artık hakkında fantezi kurulacak hiçbir şey kalmamışsa, bu durum insanın
hayalgücünü her türlü güçten yoksun bırakır; rasyonalitemiz de etkisiz olduğundan, tam da insan öznesi nosyonu hiçbir anlam ifade edemez olur. Soğuk bir uzak duruş ve boş bir aldırmazlık “hiper gerçekçiliğin simülasyon boyutu”nun duyarsızlaştırmasına verilecek tek uygun tepkidir. Manadan yoksun ve kendinden geçmiş “postmodern” özne, bir kimlik oluşturmak için ne bilincine (yani Descartes’a) ne de doğrulamaya (yani Coleridge’e) güvenebilir, çünkü simulacrum'un toparlayıcı, göstergenin içini oyucu, farklılıkları yok edici rejiminin altında, kimlik gibi kesin hiçbir şey olası değildir.
Sayfa 89Kitabı yarım bıraktı
Kitapların yanlış kullanımı sağlıklı öğrenimin ölümü demektir. İnsanlar okumuş oldukları şeyleri bildiklerini düşünüyor, öğrenmeye zahmet etmiyorlar. Çok fazla okuma sadece gösterişli bir cahil yaratır. Hiçbir çağda günümüzde olduğu kadar çok okuma olmadı ve yine de
hiç bundan daha az öğrenme olmadı dünyada; Avrupa’nın hiçbir ülkesinde Fransa’da olduğu kadar tarih ve gezi kitabı basılmıyor, ama yine de diğer ulusların düşünceleri ve töreleri hakkında hiçbir yerde burada olduğu kadar az bilgi yok. Bunca kitap bizi dünyanın kitabını ihmal etmeye sevk ediyor, halbuki bunca kitabı okusak bile her birimiz sadece
kendi sayfamıza bağlı kalıyoruz"
Sayfa 79 - EPUBKitabı yarım bıraktı