Postmodernizmin Yanılsamaları
Terry EagletonSözler ve Alıntılar
Tüm temellerin kökü kuruduysa neden hala bu kadar temelcilik var etrafta?
Sayfa 36Kitabı okuyor
Postmodernizm,bir çağ değişikliği yaratan bu değişimi ‘’yüksek’’ kültür ile ‘’popüler ‘’ kültür arasındaki sınırların yanı sıra sanat ile günlük yaşam arasındaki sınırları da bulanıklaştıran derinlikten yoksun,merkezsiz,temelsiz,özdönüşümsel,oyuncul,
türevsel,eklektik,çoğulcu bir sanatta az ya da çok yansıtan bir kültürel üsluptur.
Bilmeye ihtiyaç duymayacak kadar imtiyazlı olanların yani akla yatkın ölçüde doğru bir bilgilendirme politik olarak herhangi bir beklentisi olmayanların kararlaştırılamazlığının erdemlerini ilan etmekle kaybedecek pek bir şeyleri yoktur.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Bugün feminizm ve etniklik, gerçeklikte karşı karşıya kaldığımız en yaşamsal politik mücadelelerin bazılarını zihinlerde uyandıran birer alamet işlevi gördüğü için popülerdir. Buna ilaveten, ille anti- kapitalist olmaları gerekmediğinden ve dolayısıyla posl-radikal bir çağa cuk oturduklarından popülerdir feminizm ve etniklik.
Sayfa 39Kitabı okudu
Bilmeye ihtiyaç duymayacak kadar imtiyazlı olanların, yani, akla yatkın ölçüde doğru bir bilgilenmeden politik olarak herhangi bir beklentisi olmayanların, kararlaştırılamazlığın erdemlerini ilan etmekle kaybedecek pek bir şeyleri yoktur.
Sayfa 19 - Ayrıntı Yayınları, 2011.Kitabı okudu
Dünyayla karşı karşıya gelmemizin asli yollarından birinin pratik olmasından ötürü, bu karşılaşma esnasında dünyanın çok haris biçimlerinden herhangi birine başvurmamız yasaklanmışsa, kendimizi orada, dışarıda gerçekten bir şey olup olmadığını ya da en azından kendimiz kadar ilginç bir şey olup olmadığını sorar halde bulmamız uzun sürmeyecektir.. Belki de hepimiz kendi söylemimizin hapisanesine tıkılıp kalmışızdır. Bu, dili bir ufuktan ziyade engel olarak kavrayan zihin açıcı bir metafordur ve bu metaforun bedensel bir analojisi hayal edilebilir: Yalnızca kendi zihnimin dışına çıkabildiğim takdirde orada, dışarıda bir şey olup olmadığını görebilirim. Yalnızca bedenimin ördüğü duvarların ötesine geçebildiğim takdirde dünyayla doğrudan doğruya karşı karşıya gelebilirim. Şimdi olduğu haliyle dünyayla ancak bu hantal, uzun menzilli tarza başvurarak uğraşabilirim. Ama bir beden, dünya üzerinde edimde bulunmanın bir yoludur yalnızca, dunyaya erişmenin bir tarzıdır, bir dünyanın tutarlı biçimde örgütlenebileceği bir hareket noktasıdır elbette. Bir keresinde Maurice Merleau-Ponty'nin de belirttiği gibi, "bir beden, yapılacak bir şeylerin olduğu yerdir"
Bu kadar basit.
"Norm", "Yasa", "otorite", "iktidar" gibi sözcükler postmodernizmin kolektif bilincinde her nasılsa meşum bir yankı yapar. Ama iktidar ve otorite üstün şeylerdir elbette; tüm sorun bunlara kimlerin, hangi koşullar altında ve hangi amaçlar için sahip olduğudur. Sefalete son verme iktidarı alay edilesi değil alkış tutulası bir iktidardır ve sefalete mutlak olarak son verme iktidarı mutlak olarak alkış tutulacak bir iktidardır. Normativite eğer cinsel deli gömleği anlamına geliyorsa kınanacak, ama sözgelimi işçilerin belli koşullar altında emeklerini geri çekme hakkına sahip olmasını sağlayan rutin anlaşma anlamına geliyorsa savunulacaktır.
Sayfa 83 - Ayrıntı Yayınları, 2011.Kitabı okudu