Pratik ve Çelişki Üzerine

Engels üç kategoriden söz etti, ama bana kalırsa ben bu kategorilerden ikisine katılmıyorum. Yadsımasın yadsıması diye bir şey yoktur, onaylama, yadsıma, onaylama, yadsıma...şeylerin gelişmesinde, olaylar zincirindeki her halka hem onaylama hem yadsımadır. Feodal toplum köleci topluma göre bir yadsıma oluşturur, ama kapitalist toplumla ilişkili olarak onaylamadır. Kapitalist toplum feodal toplum ilişkisinde yadsıma ama sırası gelince, sosyalist toplumla ilişkisinde onaylamadır.

Diyalektik hayat, karşıtlarına doğru sürekli harekettir. İnsanlık da en sonunda sona erecektir. İlahiyatçılar kıyamet gününden söz ederken kötümserdirler ve insanları korkuturlar. Biz, insanlığın sonunun insanlıktan daha ileri bir şey üretecek bir şey olduğunu söylüyoruz. İnsanlık hala emekleme çağındadır.

Stalin, “Hangi sapma daha kötüdür, sağ sapma mı sol sapma mı?” Sorusuna “her ikisi de daha kötüdür.” Yanıtını vermişti. Bu yanıtın altında yatan kabul, sol sapmanın aslında hiç de sol olmayıp, gizlenmiş bir sağ sapma olduğudur.

Bugün düşmanın adı imparatorluk ya da semaye değil, Demokrasidir. Bugün, kapitalizm kendisinin radikal bir şekilde sorgulanmasını engelleyen şey, tam da kapitalizme karşı mücadelenin demokratik biçimine duyulan inançtır.

Bir sorunu mevcut durumu ve geçmiş tarihiyle iyice sorgulamadığınız ve temel özellikleri hakkında bir şey bilmediğiniz zaman, onun hakkında ne söylerseniz söyleyin, kesinlikle saçma olacaktır.

Bugünün başat sınıf mücadelesi artık, her ülkenin kapitalistleri ve proleteryası arasında değildir. Birinci dünyaya karşı üçüncü dünyanın proleter ulusuna karşı, burjuva ulusların mücadelesine kaymıştır. Mao’nun buradaki başarısı eşsizdir: Onun adı, emekleriyle tarihsel gelişmenin görünmez özünü, arka planını sağlayan yüz milyonlarca adsız üçüncü dünya emekçisinin seferberliğini temsil eder.

Bütün insanlık kendini ve dünyayı gönüllü ve bilinçli olarak değiştirdiği zaman, dünya komünizm çağına ulaşmış olacaktır.