Psikanaliz ve Zen Budizm
Erich FrommEn Eski Psikanaliz ve Zen Budizm Gönderileri
En Eski Psikanaliz ve Zen Budizm kitaplarını, en eski Psikanaliz ve Zen Budizm sözleri ve alıntılarını, en eski Psikanaliz ve Zen Budizm yazarlarını, en eski Psikanaliz ve Zen Budizm yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Esenlik, insanın doğasıyla uyum içinde olmasıdır.”
Sayfa 21Kitabı okudu
“Üretkenlik hali, aynı zamanda en üst tarafsızlık halidir; nesneyi, hırslarımın ve korkularımın çarpıtması olmadan görürüm. Nesneyi, olmasını ya da olmamasını istediğim şekilde değil, olduğu gibi görürüm.”
Sayfa 59Kitabı okudu
“Birini olduğu gibi gördüğümüzü sandığımızda aslında farkında olmadan o kişinin imajına ait kendi öngörümüzü görürüz.”
Sayfa 47Kitabı okudu
“Zen olmak: Kendi gerçekliğinin ve dünyanın gerçekliğinin hiçbir peçe olmadan tüm derinliğiyle farkında olmak.”
Sayfa 76Kitabı okudu
Freud, insanı özünde bencil ve ancak içgüdüsel arzuların giderilmesi için karşılıklı gereklilik oluşması durumunda ilişki kuran bir varlık olarak görüyordu.
İnsanın gizli motivasyonlarını yeni bir tarafsızlıkla inceleyen Freud, mutlak güce sahip her şeyi bilen bir Tanrıya duyulan inancın köklerinin, insanın varoluşunun acizliğine ve yardım eli uzatan bir anne babaya yani cennetteki Tanrıya inanmak suretiyle bu acizliği ile başa çıkmaya çalışmasına dayandığını fark etmişti.
Sayfa 11Kitabı okudu
Batı’da yaşayan insanların çoğunluğu Batı kültürüne ait bir bunalım yaşadıklarını fark etmemelerine rağmen en azından bazı önemli gözlemciler arasında bu bunalımın varlığı ve niteliği üzerinde bir mutabakat mevcuttur. Bu durum, keyifsizlik bıkkınlık, zamane hastalığı diye tarif edilen bir bunalımdır. İnsanlar, rasyonalizm kendini tam bir irrasyonalizme dönüştürene kadar onun peşinden gittiler. İnsan, Descartes’tan beri düşünceyi duygudan ayırdı ve tek başına düşünce rasyonal görüldü. Aklın doğayı kontrol etmesi ve giderek daha fazla şey üretmek yaşamın en önemli amaçları haline geldi. Bu süreçte, insan kendini bir nesneye dönüştürdü, yaşam, mala mülke bağımlı hal aldı. Sahip olmak üzerinde egemen oldu. Batılı insan, duygularını yaşamakta şizoid bir acizlik halinde bunun getirisi olarak da kaygılı, bunalımlı ve umutsuz. Hala mutluluk, bireysellik, girişkenlik amaçlarını desteklermiş gibi görünüyor fakat hiçbir amacı yok. Ona ne için yaşadığını, tüm uğraşlarının amacının ne olduğunu sorun: bazısı ailesi için yaşadığını, diğerleri amaçlarının eğlenmek olduğunu ve yine bir kısmı da amaçlarının para kazanmak olduğunu söyleyebilir fakat aslında hiçbiri ne için yaşadığını bilmez.