Kitabı elime alınca Pupa ne demek diye araştırdım. Tırtılın kendi çevresine ördüğü koza içerisinde kelebeğe dönüşme evresiymiş. Tam da ismine yakışır bir kitap olmuş. Kapakta da yazdığı gibi, bir katilin kozasından çıkışı anlatılıyor kitapta
Kitaba geçelim.
Bir kere tempo baştan sona hiç düşmüyor. Heyecan ve merak hiç eksik olmuyor. Tabii bir de bol miktarda gizem var. Hele kurgusu. Okuyanı cezbeden bir konusu var. Komiser Ali ile ekibi bu olayı nasıl çözecek, yazar bu durumu nasıl bağlayacak diyerek bitirdim kitabı. Çünkü Komiser Ali, hangi yola sapsa çıkmaz bir sokağa denk geliyor. İpucu yok, şüpheli yok, delil yok. Ve en önemlisi çok zeki bir katil var karşısında.
Son derece sinir bozucu ve bir o kadar da akıcı bir kitap. Gerçi hangi tür olursa olsun, ne kadar hatasız olursa olsun bir kitabın iyi olması için sadece akıcı olması yetmez. Kitabın ruhu da kurguya eşlik etmeli, ona can vermeli. Zaten bir kitabı iyi yapan da duygular ve yaratıcı kurgular değil midir? Kurgu zaten iyi, yazar duyguları öyle güzel anlatmış ki, bir yerden sonra Ali oldum. O sinirlendi ben de sinirlendim, üzüldü ben de üzüldüm, şoka girdi ben de şaşırdım...
Yazarın ilk kitabı olan Aklımda Saklanan Deliller beni pek memnun etmemişti. Yazar bu kitabıyla zirveye sıçramış resmen. Aradaki basamaklara basmadan en tepede yerini almış.
Her zaman derim, yazarları tek bir kitabıyla değerlendirmek doğru değil diye. Bu kitabı iyi ki almış, iyi ki okumuşum. İyi ki...
