İki taraf da, meydan yerini kendi nefsine dikkat edin, nefsine diyorum, ruhuna demiyorum!- hasretme oyununda bir efelik gayreti güdüyor ve felâket, her zaman olduğu gibi işte bu menhus, <«nefs»ten doğuyor. Bir türlü sesini işittiremeyen dikkatli ve ağırbaşlı ruh ise tenhalarda gözyaşı döküyor. Mutlaka herbirinizin, karşı tarafa ait hakkı takdir ve itiraf etmesi şartiyle tek «vahid» etrafında birleşmeye ve kaynaşmaya can atması gerek...