Efendimiz ﷺ, yaşama zevkini bir kenara bırakıp yaşatma sevdâsına gönül vermişti.
Sahâbe de bir gölgenin sahibine olan ittibâsı gibi Efendimiz’i takip ettiler.
Meselâ yoksul bir sahâbîye ikram edilen bir koyun başı; “Komşum benden daha aç olabilir.” düşüncesiyle komşudan komşuya devredilerek yedi kapı dolaştıktan sonra ilk ikram edilene geri döndü. Zira içlerinde en aç olanı, ilk ikram edilen idi.
(Hâkim, II, 526)