Ravel
Jean EchenozRavel Sözleri ve Alıntıları
Ravel sözleri ve alıntılarını, Ravel kitap alıntılarını, Ravel en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ama uykumuzun gelmesi demek hemen uykuya dalacağız demek değil, biliyoruz bunu, fazla yorgunluk uyumayı engelleyebilir. ... bu yüzden bazı teknikler geliştirmeyi denedi.
1 no'lu teknik: Bir hikaye uydurmak, kurgulamak, ayrıntılarıyla, en ince noktasına kadar, gelişip büyümesini sağlayacak her tür önlemi almaya özen göstererek sahneye koymak. Başrolü kendine ayırmayı unutmadan kişiler hayal etmek, dekorlar inşa etmek, ışıkları ayarlamak, sesleri öngörmek. İyi. Şimdi bu senaryoya girin ve geliştirin onu, durum tersine dönünceye ve özerk bir hayat elde edip sizi ele geçirinceye, sonunda siz onu nasıl tasarladıysanız onun da sizi yaratmasına kadar planlı programlı olarak kontrol edin. İşte böyle, işler yolunda giderse bu hikaye ona önerilen şeyden yararlanır, bağımsızlığını kazanır ve kendine özgü yasalarla gelişip sonunda başlı başına bir rüya haline gelir, ve rüya demek uyku demektir, işte başlıyor.
İtiraz: bütün bunlar pek hoş, ama uykunun geleceğini düşündüğümüze göre uykunun ne olduğunu pek bilmiyoruz demektir. En fazla uykunun bastırdığını hissedebiliriz, ama göremeyiz ki onu, tıpkı güneşe bakamayacağımız gibi. Sizi arkadan ya da kör bir noktadan yaklaşıp ele geçirecek olan odur. Çünkü el siperlikte nöbet tutarak, normalde size geldiğini haber veren hipnagojik hayal belirtilerine -dama tahtaları, spiraller, küme küme yıldızlar- dikkat kesilerek yanaşamayız uykuya. Bu hayalleri aramaya mı kalktık, gözümüzün önünde arzı endam etsinler diye uğraştık mı, anında sıvışırlar, geri çekilirler, yeniden saldırıya geçmek için bizim onlardan umudu kesmemizi beklerler. Ya da hiç gelmezler. Neyse.
Uyumayı denemeden önce yine de biraz okumayı düşünerek başucu lambası dışında diğer ışıkları söndürüyor.
... dolu bir küllük en az yapılmamış bir yatak kadar acı verici.
Aklına itaat etmeyen bir bedenin içine canlı canlı gömülmüş, kendi içinde bir yabancının yaşadığını görüyor.
^
... dolu bir küllük en az yapılmamış bir yatak kadar acı verici.
Bu umut kırıcı şey yazarından başlamak üzere herkesi şaşırtan bir zafer kazanıyor. Gerçi ilk konserlerden birinde yaşlı bir hanım deli işi bu diye bağırıyor, ama Ravel kafasını sallıyor: İşte nihayet anlayan biri çıktı, diyor kardeşine. Bir süre sonra bu başarı tedirgin ediyor onu. Böylesine kötümser bir projenin halkın beğenisini kazanmasını ve dünyanın dilinde nakarat olacak kadar evrensel ve uzun süreli olması aklında soru işaretleri yaratıyor, ama daha da önemlisi durumu açıklığa kavuşturmayı gerektiriyor. Başyapıtı olarak hangisini gördüğünü soran kişilere: Elbette Bolero, diyor hemen, ama ne yazık ki içinde müzik yok.
Ayrıca hiçbir yerde ses işitilmiyor, mutfakta sessizlik hakim, Ravel yolculuk öncesine Madam Revelot'ya izin verdi çünkü. Her zamanki gibi geç kalmış durumda, sigara yakarken küfrediyor, bu arada çabucak giyinmesi gereki yor, neyse ki elini attığı giysiler, tam da istedikleri. Sonra, küçücük bir el çantasını bile hazırlamak çılgına çeviriyor onu: iki gün önceden bir valiz alayı Paris'e sevk edildi.
Her geçen günü onu boğan bir sisin içinde yaşıyor, sadece bir tek etkinliği gerçekleştiriyor: Her gün ormanda uzun yürüyüşlere çıkıyor. Hiç kaybolmuyor. Ama nesnelerle birlikte dünyayı kaybediyor.
Henüz çocukken ya da daha çok gençken birbirlerinin izini kaybetmiş olmalılar
“Ama üç ay sonra piyano eserlerinin çalındığı bir konsere katıldığında, konser sonunda onu alkışladıklarının farkına varmıyor. Bu tezahüratın yanında oturan İtalyan meslektaşı için olduğunu düşünüyor, çünkü nazikçe ona doğru dönüyor ve korkutucu biçimde boş bakışlar ve mekanik bir tebessümle bakıyor ona.”