Bu seriyi yalnızca “polisiye bir roman işte” diyerek geçiştirilmeyecek kadar önemli buluyorum. Neden?
Her konuda yazarın bilgi birikimine hayran kalıyorum. İnanılamaz bir bilgi dağarcığı olduğunu gözler önüne seriyor. Basit bir örnekle açıklamak istiyorum;
Kitabın son hikayesi olan “Dörtlü İttifak” da, bir insan tiplemesinden bahsediliyor. Dedektifimiz arıyor tarıyor ve bu insan tipinin “andaman” adasının yerlisi olduğunu söylüyor. Değişik zehirli bir diken-ok kullanıyor bu kişi. Okur okumaz hemen araştırdım bu insanları. Gerçekten de kitap içerisindeki bilgilerle örtüşüyor.
Eee ne mi var bunda? Şu var; bu bilgiyi yazar çok güzel yediriyor hikaye içine. Yeni bilgiler öğreniyorum, aynı zamanda eğleniyorum. Bu mükemmel bir his. Lisede okumuştum, yıllar sonra bambaşka bir düşünce ile yeni bir kitabını daha okudum. Polisiye roman yazmak bence ekstra zor. Çünkü hissiyatın, duygu ve düşüncenin yanında bilgi de istiyor. Yıllar sonra okuduğumda bunun kanısına vardım. Bu sebeple basite inmeyecek bir seri. Sonuçta birçok kişiye kitap okumayı da sevdiren kişi Arthur amcamız:)
