Orhan Veli'nin kendini tanımladığı gibi sade biriyim ben. Onun "Ben Orhan Veli" şiiri gibi. Bundan daha fazlasını merak edenler için ise Şiir ile çok ters bir iş yapan 1970 yılının bir mayıs ayında doğmuş iki çocuk babası bir adamım. Dünya tatlısı bir kızım ve dünya tatlısı bir oğlum var. Hayatta her şey istediği gibi olmuyor insanın, eşinden ayrı biri olduğum için çoğu gecem onlara "iyi gecelersiz" çoğu sabahım onlara "günaydınsız" geçiyor. "Cevizi kırıp, meyvesini yemeyen, onu kabuğu zannedermiş" fikri ile insanın yüreğine bakan, "niyete" inanan biriyim. İyi niyetle yapılan her şeye tahammül eder şu yüreğim. Müziksiz bir hayatın varlığı içimi ürpertir. Tek saza tek tip müziğe değil, insanın müzik adına yürekten ürettiği dünyanın yer yerinden seslenen müzik belki de tek eşim tek yaşam ve ilham kaynağım.. Sadece Şiir yazmıyorum, bir Teknokentte yazılım geliştiriyorum. Bir yanım hep matematikle uğraşıyor. İstanbul'luyum, ama Ankara'da yaşıyorum. "İnsan; denizi olmayan şehirlerde daha kolay boğulur" demiş biri. Öyleyim. Kendim için "Karaya vurmuş martıyım ben." Derim. Maviden iyot kokusundan uzak, hasret içinde. Hayat koca bir sofra benim için... Acısı benim, tatlısı benim, ekşisi tuzlusu benimdir. Derim. Ne sizden bir eksiğim ne de bir fazla Kendi halinde bir şairim. Neden "Şiir" yazdığımı sormayın, bunu bende kendime çoğu zaman sordum. Çocukluğumda bu yana ise bulabildiğim bir cevap yok.