Ruin & Rule Gönderileri
Ruin & Rule kitaplarını, Ruin & Rule sözleri ve alıntılarını, Ruin & Rule yazarlarını, Ruin & Rule yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Chapter Twenty-Six
The lies made more sense than the truth, but I knew which one to believe.
The reality wasn’t clear-cut or simple. It was twisted and hid so many sins.
beynimin hala yerinde olup olmadığını bilmiyorum.. kendimde değilim artık.. kitap bitti, devamı var ve ben kafayı yerim ona başlarsam
Chapter Twenty-Five
You can’t change the past.
But you can mold the future.
geçmişi değiştiremezsin ama geleceği şekillendirebilirsin.. bunu her kitabında duyuyorum Pepper
Chapter Twenty-Five
Stand against me and you would do only one thing.
Die.
bu beni anlatıyor, evet, tam ben
Chapter Twenty-Five
I couldn’t keep it. It hurt too damn much.
hala rüyama girmesinin mantıklı hiçbir açıklaması yok..
Chapter Twenty-Five
Math—my ultimate love.
Apart from her, of course.
Kill, o tekmeyi atmamış olsaydın seni severdim.. üzgünüm kendini kaybetmiş olsan bile o tekmeyi atmayacaktın..
Chapter Twenty-Five
Math was ruthless.
Like me.
Kill'i sevmemem için bir neden daha; matematik seviyor.. denklem, olasılık, problem aşığı
Chapter Twenty-Five
Some say everything happens for a reason. That bad things happen to good people. That evil comes for the purest of us, and destinies can change in a blink.
I call bullshit.
I say we’re all fucking puppets being controlled by others. There’s no such thing as freedom. No such thing as fate. They’re all carefully maintained illusions.
ya Kill, ne yaptın söyle de kurtulayım şu lanet bilinmezlikten.. birini anlıyorum sonra diğer düğüm boğazıma dayanıyor.. yeter ya, bu kitap tam bir Dark
Chapter Twenty-One
“Do you really need to ask? Red hair, green tail…”
Oh my God.
“It’s Ariel from The Little Mermaid?”
He reared back, eyes narrowed with annoyance. “No, it’s not the fucking little mermaid. It’s you, goddammit.”
I froze. “Ah, I get it. Red hair”—I grabbed a red curl, flicking it off my shoulder—“and a green tail for green eyes.” I batted my eyelashes.
He nodded. “Exactly.”
Chapter Twenty-One
Life was too short to let the past dictate our future. Especially a future that was almost robbed from us.