İsmine aldanıp satın aldım:Rumeli'de Ramazan Geceleri. Bir Sırp yazarın Osmanlı mirasını nasıl yansıttığını merak ettim;hem Ramazan acaba nasıl geçermiş o zamanlar, kültürel çeşitliliğin bol olduğu bir coğrafyada gelenekler neler? Öyle değilmiş aslında. İyi ki de aldanmışım ismine. Belki Balkanlar'da Ramazan'a dair çok fazla bilgi edinemedim ama son derece güzel hikâyeler okudum.
Nuşiç... Ön yargıyla yaklaştım. Osmanlı/Türk ile pek iyi geçindiği söylenemeyen bir milletten,Sırp bir yazar. Ne var ki birçok Türk yazardan çok daha iyi yansıtmış Müslüman çevresini,insanını. Yargılamıyor. Dini inançlara karşı saygılı,ne İslam'ı eleştiriyor ne de müslümanı.
Pek beğendiğim iki hikâye var:Cariye ve Düşmanlar. Elbette diğer hikâyeler de son derece nitelikli. Gerek Müslüman erkek ve kadınının sosyal hayattaki konumları gerek ahalinin inanç ve değerleri hassas bir gözlemci tarafından aktarılıyor.
Kitabın sonunda ise özet/inceleme niteliğinde bir yazıyla karşılaşıyoruz. Bu yazıyla Nuşiç'i daha yakından tanıyor, hikâyelerde belki de gözümüzden kaçırdığımız noktaları bir başka nazardan görüyoruz.
Hikâye seven okurların kaçırmamaları gereken bir eser.
