Pintorların uşağı Efix bütün gün, yılların emeği ve yorgunluğu pahasına kendi eliyle yavaş yavaş yaptığı bahçenin sonundaki dere boyunda, iptidai şeddi tamire çalışmıştı. Şimdi akşam olurken, beyaz Collina dei Colombi'nin yamacında, camgöbeği renginde kamışlı bayırın altındaki kulübesinin önüne oturmuş, kendi eserini neşeyle seyrediyordu. İşte, gün batısında şurada burada parıldayan sularıyla her şey, Efix'in asıl sahiplerinden ziyade kendi malı saydığı bahçe ayaklarının altında sessiz sessiz yatıyordu. Otuz yıllık benimseme ve emek onu kendi malı gibi yapmıştı. Bahçeyi yukarıdan aşağıya doğru iki yandan yılankavi boz bir duvar gibi tepeden tırnağa kadar basamaklar halinde sınırlandıran dikenli incir çiti, ona sanki dünyanın sınırlan gibi görünüyordu.