Parçalayıp, araya ayrılığı soktuğun tüm zamanlar düşman sana artık Bensiz attığın her adımda daha da yaklaşıyorsun yalanlara Bensiz aldığın her nefeste soluyorsun tüm sahtelikleri içine Tüm gerçekler senden vazgeçiyor Git değil, kal demişti gözlerim kalbine Öl demişti benle İhanetinin cezası, alabildiğine bensizlikti Acı çektireyim diye, öldürdün kendini benliğimde Şimdi ise; sinsi bir zaman dilimi, sıradan adımlarıyla kaldırıyor cenazeni içimde Saat, seni vazgeçiyor Kanıyor gözlerim, anlamıyor hiçbir gece yarısı beni Umursamıyor hiçbir gözyaşı acıdan buruşmuş tenimi Sus! Söyleme bana o yalan küfürleri Susarak anlat yazdığın o romanda beni nasıl sildiğini Hayatının ön sözünde yazan; ‘’yalan’’ sevgili.. Sor kendine neden sattın ruhunu.. Söyle, uğruna öldüğüm seni ne için öldürdüğünü Gözlerin, gülüşlerin hangi günahı oyuncak etti kendine şimdi? Hangi mutluluğa sattın da ellerini, başka tenlere tuz oldu tenin Sadece sor kendine sevgilim,hiç mi sevmedin? Sen.. Önce, el oluyorsun Sonra, son vedanın adı elveda oluyor dilimde Ve şimdi, Tüm saatler, seni vazgeçiyor..

Yazar: