Yoksulun yuvası kimsesizlikten yıkılsa Ömer de altında kalır. yeryüzünde zulümle kan dökse biri, o mazlumun bir damla kanı koca bir girdap olur boğar Ömer'i.
Ah kardeşim, yanında olabilseydim de kurulan hayalleri ölümün nasıl devirdiğini sana gösterebilseydim. Artık beni unutulmuşluğun çukuruna göm, ben çoktan öldüm.
Taşıdığı yük değil; kaderin ceza gibi omuzlarına yüklediği bir kambur sanki... Bilmiyorum, günahı nedir; onun kadar ben de bilmiyorum, neden mahkûmdur bu yaşta!
Sağım, solum, önüm, arkam yığın yığın zulmet; ne gaye belli, ne mevki; ne veche var, ne cihet. Döner döner çıkamam, ye's içinde kıvranırım; mezara canlı giren bir zavallılayım sanırım!