Uzun süren ihmaller en güçlü, en diri duyguları bile söndürür. Bir şey çok sevilmekle değil, onu ihmal etmemekle ve ona hak ettiği değeri vermekle yaşar. Sevenin vefası, ihmalkâr olmayışıdır.
SahiEmre Özdemir · Uğur Tuna Yayınları · 201811 okunma
Şimdi,
Bu gece çık gel.
Hadi yüze kadar sayıyorum.
Ya da elli olsun, yüze kadar bekleyemem.
sen yeter ki gel, sobelemem.
Hem söz; ebe yine benim sağım-solum da sen.
Sen yeter ki gel, "vallahi annene söylemem"
.....
Saatin ikiye yaklaştığını gördüğüm vakit, ikiye bölünüyorum. Bir yanım zamanın ne kadarda çabuk geçtiğinden yana, diğeri ise zamanın geçmediğini kabullendirmek istiyor.
"Hep iyi insan olmak için çalıştım.
Lâkin hor gördüler.
Vurdular, kırdılar, harcadılar.
En çokta savunmasız kalınca açtılar savaşları.
Bu yüzden yaptım birçok hatayı.
Mazur görün."