Şair Eşref (Bütün Şiirleri ve 80 Yıllık Hatıraları)

Padişahım, bir dirahta döndü kim güya vatan
Daima bir baltadan sahi hali kalmıyor
Gam değil amma bu mülkün böyle elden gitmesi,
Gitgide zulmetmeye elde ahali kalmıyor.

“Padişahım, vatan kuru bir ağaca döndü; sürekli baltalanmaktan yeni sürgün bile veremiyor. Senin mülkün olan bu halkın böyle yok olması üzülecek bir şey değil ama; sonunda elinde zulmedecek insan kalmayacak”

Vaktiyle İran'lı bir şair:

"Şiir, güften gerçi dür süften büvet
Lik fehminden bihez güften büvet"

Yani:" Şiir söylemek, inci delmek gibi güzel bir san'at ise, anlamak söylemekten daha büyük maharettir." demişti.

Sarıklı gördüğün câhilleri zan eyleme nüvvab;
Kurutmakçin diraht-ı mülkü güya bir kefen sarmış:
Başından boynuna indir, boğ hemen kelbi,
Sarık sarmış bir ölmüş beyne, tutmuş kefen sarmış!

Kırkağaç kaymakamıyken ilçe eşkıya çetelerinden mustariptir.
Eşref bu durumu İstanbul’a bildirir ama gelen cevap;
“Bizim yapabileceğimiz bir şey yok, jandarmadan yardım isteyin.”
Eşkıyalar cozutup ilçeyi basmak bir yana kaymakamlık
binasına da girince Eşref durumu yine İstanbul’a bildirir.
Cevap “idare-i maslahat edilmesi” şeklinde olunca
Eşref delirip İstanbul’a şu telgrafı çeker:
“İdare gitti, maslahat elde kaldı.”

"Niyeti hâlis olunca kişinin,
Hayrolur âkibeti her işinin. "

Ey pâdişah-ı alem, düşman mısın zekâya?
Erbâb-ı iktidarı gördün mü saldırırsın;
Asrında kaldı millet üstadsız, kitabsız
Havf eylerim yakında Kur’an’ı kaldırırsın.