.
Dilin kopsun demirden kerpetenle, son zamânında
Edersin belki tevbe, kaadir olma ebkemiyyetten.
Doyar aç gözlerin toprakla belki, terk-i dünyâ et,
Boyanmış lihyeni fevt ol da kurtar Şamlı İzzet'ten.
Nefes alma, kilitlensin o sun'i dişlerin, zâlim!
Boğul, boğdurduğun «Midhat» gibi sen de o hâletten.
.