Ey kimsenin beklemediği! Teslim ol etrafın kuşatıldı. “Kuşatma” konulsun o halde şiirin ismi. Yalnızlar bu kez şu kelimelerle vurulsun. “Doğasın, bir sen beklersin beni, bilirim/ Sesimi düşlerimi, kırık parmaklarımı/Var başka neyimse onları artık./ Doğasın sen , doğasın , yarat beni yeniden / Ey yalnızlığımı kuşatan yalnızlık.”