Şimdi tüm öfke ve alay insanlar arasında kaldı ve aralarında boşa gitti, çünkü diğer tüm insanların kötülüklerine, acılarına, alaylarına ve düşmanlıklarına karşılıksız olarak tahammül eden bir Yuşka yoktu. Yuşka'yı ancak sonbaharın sonlarında tekrar hatırladılar.