Çocukların yüzlerini gördüğünde ya gelecekteki genç, mutlu yaşamın hasretini duymamak için ölmeyi ya da hep, ebediyen dün yada kalıp yaşamayı dilerdi. Gelgelelim hep yaşamaya insanın gücü mü yeter, elinden mi gelir? Hem zaten eski hevesi de yok, dünyadan geçti mi gönlü ne? Yine de bazı bazı asıl yaşama hevesinin yaşlılıkta geldiğini düşünür, gençlik yıllarında henüz o kavrayış yoktur kişide, hafızasız yaşar gider...