Sahra hapishanesindeyken tehlikelere karşı ördüğüm kabuğumu oluşturan korkunun şekli farklıydı. Ama burada -özgür dünya mahkumlarının isimlendirdiği- başka bir çeşit korku var... Tiksinti, öfke, hüzün... Bütün bunlara karşı ördüğüm kabuk daha kalın ve daha sert... İlk kabuğumun içinde en azından "ümit" diye bir şey vardı. Ama bu ikinci kabuğumun içinde hiçbir şey... Sadece hiçbir şey var...