Sanat Sözleri ve Alıntıları
Sanat sözleri ve alıntılarını, Sanat kitap alıntılarını, Sanat en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.marx da, insanların birine, kendinde bir kral olduğu için, kral gibi davranmadığını; ona kralmış gibi davranıldığı için kral olduğunu söylemiştir: insanların bir nesneye, sanat eseri muamelesi göstermesinin nedeni, onun kendinde bir sanat eseri olması değildir; insanlar ona sanat eseriymiş gibi muamele gösterdiği için, o bir sanat eseridir.
kendini bir aracıdan diğerine, aşırı çığlıktan bir lekeye aktarabilen son derece plastik nesne. munch’un çığlık'ında olan, bu değil midir? çığlığı atanın boğazına kılçık takılmış gibi sessiz bir çığlıktır bu; dile gelmeyen,
çığlık atan öznenin için de bulunduğu mekânı bükerek, kendini ancak sessiz görsel bir tahrifin kisvesi altında ifade edebilen bir tıkanmadır.
Hepimiz gündelik yaşamlarımızdan, kendi imgemizin
gözümüze iliştiği ve imgenin bize dönüp bakmadığı o
tekinsiz anları biliyoruz. Bir keresinde, kafamın arkasındaki tuhaf büyümeye çift aynayla bakmaya çalışırken, aniden profilden yüzümün bir anda gözüme iliştiğini
anımsıyorum. Aynadaki imge tüm mimiklerimin aynısını yapıyordu, ama garip ve koordinasyonsuz bir şekilde. Böyle bir durumda, “aynasal imgemiz bizden koparılmıştır ve bakışımız artık bize bakmıyordur.”Böylesine
garip deneyimlerde, Lacan’ın objet petit a olarak bakış
dediği şeyi, aynamsı simetrik ilişkiden sakınan imgemizin parçasını yakalarız. Kendimizi “dışarıdan”, bu
imkânsız noktadan gördüğümüzde travmatik olan,
Ben’im nesneleştirilmiş, bakışın dışsal nesnesine indirgenmiş olmam değildir; nesneleştirilen, beni dışarıdan
gözlemleyen bakışımın kendisidir. Bu da, tam olarak,
bakışımın artık bana ait olmadığı, benden çalınmış
olduğu anlamına gelir.
EncoreKitabı okudu
Gerçek tarafından alt üst edilen özne, kendisinin ve dünyasının güçsüz bir seyircisine dönüşür.
yükseklik korkusu’nun temel sorusu: “elster ne kadar gerçek”tir. kieslowski’nin kırmızı'sındaki yargıç gibi...
Hepimiz gündelik yaşamlarımızdan, kendi imgemizin
gözümüze iliştiği ve imgenin bize dönüp bakmadığı o
tekinsiz anları biliyoruz. Bir keresinde, kafamın arkasındaki
tuhaf büyümeye çift aynayla bakmaya çalışırken,
aniden profilden yüzümün bir anda gözüme iliştiğini
anımsıyorum. Aynadaki imge tüm mimiklerimin aynısını
yapıyordu, ama garip ve koordinasyonsuz bir şekilde.
Böyle bir durumda, “aynasal imgemiz bizden koparılmıştır ve bakışımız artık bize bakmıyordur.” Böylesine
garip deneyimlerde, Lacan’ın objet petit a olarak bakış
dediği şeyi, aynamsı simetrik ilişkiden sakınan imgemizin
parçasını yakalarız. Kendimizi “dışarıdan”, bu
imkânsız noktadan gördüğümüzde travmatik olan,
Ben’im nesneleştirilmiş, bakışın dışsal nesnesine indirgenmiş
olmam değildir; nesneleştirilen, beni dışarıdan
gözlemleyen bakışımın kendisidir. Bu da, tam olarak,
bakışımın artık bana ait olmadığı, benden çalınmış
olduğu anlamına gelir.
İdea görünüm olarak görünümdür (Hegel ve Lacan’ın belirttiği gibi): İdea, gerçekliğin kendisi (birinci düzey kopya/Idea’nın taklidi) kopyalandığında görünen bir şeydir. Orijinalden çok, kopyada olan bir şeydir. Şüpehsiz ki Platon, sanatın tehditine karşı böylesine paniğe kapılarak tepki vermiştir: Lacan’ın XI. Seminer’inde belirttiği gibi, (kopyanın kopyası olarak) sanat “doğrudan”, İdea’nın birinci düzey kopyaları olannmaddi nesnelerle rekabet etmez; onun rakibi duyular ötesi Idea’nın kendisidir.
Sayfa 42Kitabı okudu
Gerçek tarafından alt üst edilen özne, kendisinin ve dünyasının güçsüz bir seyircisine dönüşür.
Sayfa 16Kitabı okudu
Bili Gates’in devasa rakamlı hayır işleri, hiçbir şekilde, onun ekonomik çıkarlarının kefaretini ödemez. Bugün hayırseverlik, altta yatan ekonomik sömürüyü gizleyen insancıl bir maske olarak oyunun bir parçasıdır: Devasa rakamların süper-ego şantajında, gelişmiş ülkeler devamlı olarak (yardımlar ve kredilerle) “az gelişmiş” ülkelere “yardım” ederler; böylece en önemli meseleyi, az gelişmişin sefil durumuna neden olan suça iştiraklerini ve onun durumundan eş sorumlu olduklarını göz ardı ederler.
Bu nedenle bilimin Gerçek ile tek teması,
matematize edilebilir soyutlamadır: Bilimde, gerçeklik
ile Gerçek, bedenlerin yaşanmış somut deneyimleri ve
soyut (ve eninde sonunda anlamsız) nümerik formüller
olarak birbirine karşıttır. Buna karşılık sanat, yaşanmış
gerçekliğin içinde kalır: Ondan bir parça, bir nesne
koparır ve onu “Şey düzeyine” yükseltir.
Sayfa 11 - EncoreKitabı okudu