Parçalandım. Yazarın kalemine önyargılıydım nedenini bilmiyorum ama bu kadar bayılacağımı düşünmüyordum. Özellikle rs de gibiydim yine ve elimdeki kitapların hepsi kalındı. O yüzden korkuyordum, 500 sayfa olmasından mütevellit ama öyle su gibi aktı ki. sonlara doğru asla elimden bırakamadım her şey çözümlenirken,müfettişin “ben hep seni suçladım, anne.” sahnesi. Matt ile Olivia nın konuşmaları. Olivia nın tüm geçmişini Matt e anlatışı. “Ne bileyim, belki de bizim ortak noktalarımız yaralarımızdır. Birbirimizi daha iyi anlamamızı sağlayan şey, çektiğimiz acılardır.” deyişi. Polisiyeyi ve gerilimi doruklarda taşırken ve her bölüm sonunda şoklarda bırakırken aynı zamanda da çook kırıldım ben. Kitapta tek zorlandığım şey bir sürü karakteri barındırmasıydı ama puan kırmak o kadar istemiyorum ki. Yazarın diğer kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum. Kesinlikle öneririm. Dizisini izleyip izlememekte ise kararsızım.
