Satranç
Stefan ZweigSatranç Gönderileri
Satranç kitaplarını, Satranç sözleri ve alıntılarını, Satranç yazarlarını, Satranç yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne kadar soyut görüntülerse görünsünler, düşünceler de bir dayanağa gereksinim duyarlar yoksa kendi çevrelerinde anlamsızca dönmeye başlarlar; onlar da hiçliğe katlanamaz.
Sayfa 42Kitabı okudu
...bir insan kendisini ne kadar sınırlarsa sonsuzluğa da o kadar yakın olur.
"İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ."
"İnsanlar sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz..."
Savaşacağım tek şey içimdeki diğer bendi...
Kendimle, daha doğrusu kendime karşı oynamaya çalışmalıydım.
Sayfa 55 - ParodiKitabı okudu
Yine tek başımaydım ama artık asla yapayalnız değildim!
Sayfa 51 - ParodiKitabı okudu
İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. Bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan tek başına kalır. Yalnızdır. Yanlız.
Sayfa 42 - ParodiKitabı okudu
Bütün çevreme ve hatta kendi bedenime bile mutlak bir hiçlik egemen olmuştu.
Sayfa 41 - ParodiKitabı okudu
Bilindiği gibi yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar güçlü bir baskı yapamaz.
Sayfa 41 - ParodiKitabı okudu
Nasyonal Sosyalizm ve Adolf Hitler
Bir otelde kendine ait bir oda Aslında kulağa çok insanca geliyor, öyle değil mi? Ama inanın ki, bizim gibi 'seçkinleri' yirmişerli gruplar halinde buz gibi barakalara tıkacakları yerde epey iyi ısıtılmış, tek kişilik otel odalarına yerleştirmekle, bizler için yalnızca insani olmakla ilintisiz, fakat çok daha ustaca bir yöntem geliştirmiş oldular. (Sayfa-37)
Bu otel odası sisteminin ne kadar şeytanca, psikolojik açıdan ne kadar öldürücü biçimde düşünülmüş olduğunun farkına ancak şimdi varıyordum. Toplama kampında belki insan elleri kanayana ve ayakkabıların içindeki ayakları dolana kadar el arabasıyla taş taşımak zorunda kalıyordu, iki düzine insanla berbat bir kokunun içinde, soğuktan donarak yatıyordu. Ama öte yandan insan, yüzler görebiliyordu, bir tarlaya, bir el arabasına, bir ağaca, bir yıldıza, herhangi bir şeye, ne olursa olsun, herhangi bir şeye bakışlarını dikebiliyordu, oysa burada insanın çevresinde hep o aynılık vardı. Burada dikkatimi düşüncelerimden, sınrılarımdan, hep aynı şeylerden ayırabilecek hiçbir şey yoktu. Ve amaçladıkları da zaten özellikle buydu düşüncelerimi yutacak, yutacaktım, ta ki boğulana ve sonunda onları kusmaktan başka çare bulamayana kadar, her şeyi söyleyene, istedikleri her şeyi söyleyene, kanıtları ve insanları teslim edene kadar. (Sayfa-41)
Satranç da aşk gibi tek başına oynanmayan bir oyundu.
Sayfa 24Kitabı okudu