Seçme Öyküler
Thomas MannSözler ve Alıntılar
- Güneşi seviyor musunuz?
+ Ressam olmadığıma göre... Güneş, kendi iç dünyasına yönelmekten alıkoyuyor insanı...
Bir türlü yatışıp kendini toparlayamıyordu...
İnsan az önceki gibi kaba ve hoyrat yaşantılar için yaratılmayınca!
Suskun, soluk soluğa, gözlerinde korkulu bir ifade. Üstünde ter tanecikleri görülen hayli öne çıkmış üst dudağı, insanı anlatılmaz ölçüde duygulandırıyordu. Vah zavallıcık! diye düşündü van der Qualen. Sana yardım edebilseydim keşki, seni yerine yerleştirip yatıştırabilsem ve bütün bunları da o üst dudağının hatırı için yapabilseydim! Ama neylersin ki herkes kendi başının çaresine bakmak zorunda, böyle kurulmuş düzen, şu an yüreğinde hiç bir korku ve tasanın yer almadığı ben de işte burada dikiliyor, sırt üstü yığılıp kalmış bir böcekmişsin gibi sana bakıyorum ...
"İçimde öyle bir gereksinim var ki..." diye devam ediyordu mektup...
Çünkü bazı insanlar vardır, ister istemez yanlış yollara saparlar, çünkü kendileri için doğru yol diye bir şey yoktur.
Seni sezgilerde algılayan, nasıl ürkmeden gündüzün yavanlığında gözlerini açabilir?
Ey sevgili ölüm, bu korkuyu uzaklaştır onlardan!
Ey ritimlerin akıl almayacak fırtınası!
Ey metafizik bilişlerin yukarılara tırmanıp çıkan renkli coşkusu!
Yalansız ver korkusuz yumuşak özlem, yüce ve acısız sönüp gidiş, sonsuzluk içinde aşırı mutluluklarda söken şafak!
Dünya benim "bilinçsiz tip" diye nitelendirdiğim insanlarla dolu; ben de işte katlanamıyorum onlara! Bütün bu küf kokan, bilgisiz ve bilinçsiz yaşam ve eylemlere katlanamıyorum.
Karşı koyamadığım kahredici bir dürtü, çevremdeki her şeyi gücüm yettiği kadar açıklamaya, dile getirmeye, bilinç önüne çıkarmaya zorluyor beni; ama bunun ileriye götürücü ya da engelleyici bir etkisi olurmuş, avutup acıları yatıştırır ya da insanı ıstıraplara boğarmış, hiç aldırdığım yok!