Sefiller (1. Cilt)
Victor HugoSefiller (1. Cilt) Gönderileri
Sefiller (1. Cilt) kitaplarını, Sefiller (1. Cilt) sözleri ve alıntılarını, Sefiller (1. Cilt) yazarlarını, Sefiller (1. Cilt) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazı kelimeler ve olaylar vardır ki, felaketin kahrettiği insanları uyandırır.
toplum kendinden olmayanı her zaman afaroz eder.
İnsan toplumu ona sadece kötülük etmiş, sadece adalet olarak adlandırdığı ve kendi çıkarlarına dokunulduğu zaman gösterdiği öfkeli yüzüyle bakmıştı.
Dibine çakılacağı ya da sağ kurtulacağı iki uçurum arasında gidip geliyordu.
Serbest bırakılmak, özgürlük demek değildi. Cezaevinden çıkılsa da mahkumluğun ruh halinden çıkılmıyordu.
Kendi mahkemesini kurdu. Kendi kendini yargılamaya başladı.
Tanrı tarafından yaratılan insan, insan tarafından kötülüğe itilebilir mi?
Zamanla, acı çeke çeke, hayatın bir savaş olduğuna ve kendisinin bu savaşta yenildiğine inanmaya başlamıştı.
Toplumu yargılayıp onu kendi nefretine mahkum etti.
Düşünen bir yaratığın toplumdan uzaklaştığı ve toplumun onu telafi edilemez bir şekilde yüzüstü bıraktığı an, ne hüzünlü bir andır!
Yozlaşmış şehirler çok acımasız insanlar üretirler. Dağlar, denizler, ormanlar, insanı vahşileştirip acımasızlaştırsalar da, insanın insani yanını yok etmezler.
Bir adam acı çekiyorsa, en büyük merhamet onun yarasına dokunmamak değil mi?
doğanın insana düşman gibi göründüğü anlar vardır.