"Hani adamın aklına kötü şeyler getiren gece yarısı karanlığında
Bir daha baktım kirli penceremden hayata
Baş dönmesi uçurum ve kibrit kokusu sinmiş parmaklarımla
Daha nereye kadar taşıyabilirdim hiçbir şeysizliğimi "
Gönül koyma, bir şey olmayacak
ne gemiler yanaşacak limanlarıma
ne mor menekşeler açacak ansızın sabahlarıma
gönül koyma, kimse duymayacak
kan gibi akıp gittiğini içimin nehirlerinden
seni kimse duymayacak
adını yazdığım duvarlar bir bir yıkılacak bir bakışımla
gönül koyma, akşam basmayacak omuzlarıma kara perçemlerini
aklımdan sevda, fikrimden suretin geçmeyecek bir daha
ekmeğimi bölüp yediğim çorbama tadın düşmeyecek
ismin geçmeyecek bir daha ne şiirimde ne türkümde
gönül koyma yakacağım ne varsa belki yanacağım hatıralarınla
gönül koyma, geriye bir şey kalmayacak
satacağım bu aşkı pazarda kimse almayacak